משלי פרק יא, פסוק יז
גֹּמֵל נַפְשׁוֹ, אִישׁ חָסֶד; וְעֹכֵר שְׁאֵרוֹ, אַכְזָרִי.
רש"י
גומל נפשו
- גומל טובה לקרוביו איש שהוא חסיד
ועכר שארו אכזרי
- והאכזרי הוא עוכר את קרוביו
מצודת דוד
גומל נפשו
- מי שגומל טוב לנפשו המתאווה לתת לה די מחסורה ההכרחי להחיותה ולהעמידה במצב הבריאות הוא בודאי איש חסיד כי כאשר יחמול על נפשו כן יחמול על נפש הזולת אבל העוכר בשר עצמו ומרעיב עצמו כי יחוס על הממון כ"ש שהוא אכזרי על הזולת
מצודת ציון
ועוכר
- ענין השחתה ובלבול כמו עכרתם אותי (בראשית לד)
שארו
- בשרו כמו אם יכין שאר (תהלים עח)